Gubim se u praznoći ove ulice, usred visokih zgrada,
koje se uzdižu ka nebu kao domovi božjih slika,
oni koji su pili iz izvora mladosti, koji su izgradili zemlju sreće,
ali nisu otkrili čovjeka tamo,
otkrili su dugu bolnu smrt.
Kotrljaju se suze, kotrljaju druge, kotrlja se
iz očiju voda u vodeni tok,
sa prsiju na šavove, sa šavova kao rijeka i iz rijeke u jezero.
jezero duboko kao najmračnija tuga je,
crno kao što je noćno nebo tamno.
ogoljene breze podzemlja šaputaju imena nas dvoje.
Nepoznatim krajolikom hodam, činim put nadanjem,
umorna ostajem odmarati u sjeni breza podzemlja,
kad bi mogao reći nešto, učiniti nešto, što bi me moglo probuditi,
od ceste smrti, njenih polja mogla bih dobiti svoj život natrag.
Kotrljaju se suze, kotrljaju druge, kotrlja se
iz očiju voda u vodeni tok,
sa prsiju na šavove, sa šavova kao rijeka i iz rijeke u jezero.
jezero je duboko kao najmračnija tuga,
crno kao što je noćno nebo tamno.
ogoljene breze podzemlja šaputaju imena nas dvoje.