Η ανάμνησή σου συνεχίζει να είναι εδώ, σαν μια καταιγίδα
Σπάει δυνατά πάνω μου, αλλά σε χαμηλή φωτιά
Καίει και υγραίνει το ίδιο, και δεν ξέρω πια τι να σκεφτώ
Αν η ανάμνησή σου μου κάνει καλό ή μου κάνει κακό
Ενα γκρι φιλί, ένα άσπρο φιλί
Όλα εξαρτώνται από το μέρος
Το ότι έφυγα, αυτό είναι σαφές
Όμως η ανάμνησή σου δε φεύγει
Νιώθω τα χείλη σου στις νύχτες του καλοκαιριού
Εκεί είναι , προσέχοντάς με στη μοναξιά μου
Όμως μερικές φορές θέλουν να με σκοτώσουν
Η ανάμνησή σου συνεχίζει να είναι εδώ...
Μερικές φορές γκρι, μερικές φορές άσπρο
Όλα εξαρτώνται από το μέρος
Το ότι έφυγες ,αυτό είναι παρελθόν
Ξέρω πως πρέπει να σε ξεχάσω
Όμως έβαλα ένα κεράκι σε όλους μου τους αγίους
Εκεί είναι, για να με σκέφτεσαι πολύ
Μη σταματάς να με σκεφτέσαι
Η ανάμνησή σου συνεχίζει να είναι εδώ...
(να με σκέφτεσαι) Είναι αντίδοτο και το δηλητήριο της καρδιάς
(σου κάνει καλό) που καίει και βρέχει , που έρχεται και φεύγει
(εσύ που είσαι?) Παγιδευμένος ανάμεσα στους στίχους και τα αντίο
Η ανάμνησή σου συνεχίζει να είναι εδώ
Όπως η καταιγίδα του Μάιου
Σπαέι δυνατά πάνω μου
Και πέφτει τόσο δυνατά μέχρι που με καίει ως το δέρμα
Καίει και υγραίνει το ίδιο
Και δε ξέρω πια τι να σκεφτώ
Αν η ανάμνησή σου μου κάνει καλό ή μου κάνει κακό
Η ανάμνησή σου συνεχίζει να είναι εδώ
Λε λο λαι λελο λελο
Σπαέι δυνατά πάνω μου
Όμως σπάει ,σπάει, τη καρδιά
Καίει και υγραίνει το ίδιο, ξέρω πως πρέπει να σε ξεχάσω
Αν η ανάμνησή σου μου κάνει καλό ή μου κάνει κακό