Een kloke Mann seggte
dat Droom un Spegeglas
wat ehr Beständigkeit angoht
den Wind totellen sien
Loof un Gras
de mien Frünnen weern altied
wo ick nu mien Enn togah
dönke ick mi evenso besorgen
daarto veele Blomen
de rode Heid, de grööne Woold
de Gö'sang vun de Vögel hebben een trurig Enne
bavento de Linn
de söte Röök un Sachtigheid
Och weh di, Welt woans di dien Koppputz steiht!
Hilliger Krist
doar du Macht hest
öber de weltlik Gemeenschop
de dien ofbildt sünd
Giff mie Insicht
dat ick in knapper Tied
di ook in mien Verstand op nehmen kann
woans dien utschutert Kinners.
Ick woar blind mit Ogen de könen kieken
un op de anner siet allens Gaude woans een Kind
woans ick mien Fehlers verhehlt hebb
Mok mi rin
bevör mien unreine
Seel in dat Dal vun de verlaarn Seel'n versackt