Τριζόνια [Trizónia] lyrics

Το σπίτι γέμισε τριζόνια

χτυπούν σαν άρρυθμα ρολόγια

λαχανιασμένα. Και τά χρόνια

που ζούμε σαν αυτά χτυπούν

καθώς οι δίκαιοι σιωπούν

σα να μην είχαν τι να πουν.

Κάποτε τ' άκουσα στο Πήλιο

να σκάβουνε γοργά ένα σπήλαιο

μέσα στη νύχτα. Αλλά το φύλλο

της μοίρας τώρα το γυρίσαμε

και μας γνωρίσατε και σος γνωρίσαμε

οπό τους υπερβόρειους ίσαμε

τους νέγρους του ισημερινού

που έχουνε σώμα χωρίς νου

και που φωνάζουν σαν πονούν.

Κι εγώ πονώ κι εσείς πονείτε

μα δε φωνάζουμε και μήτε

καν ψιθυρίζουμε, γιατί

η μηχανή είναι βιαστική

στην φρίκη και στην καταφρόνια

στον θάνατο και στην ζωή,

το σπίτι γέμισε τριζόνια.