Κοίτα λοιπόν πώς, την ψυχή σου που ήυαν φως,
που ήταν άγγελος ζεστός,
την πήρα και την πέταξα μέσ' στα σκοτάδια,
κοίτα λοιπόν πώς, την αγάπη μας αυτή,
που ήταν όλη μου η ζωή,
την πήρα και την τσάκισα σε χίλια κομμάτια.
Συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον",
συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον",
όχι, όχι τώρα, που για σένα εγώ ξαναγεννιέμαι,
όχι, όχι τώρα, που για σένα εγώ ξαναγεννιέμαι,
συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον".
Κοίτα λοιπόν και μη ρωτήσεις το γιατί,
γιατί σε πρόδωσα εγώ,
εγώ που έκανα για 'μάς όνειρα χίλια,
κοίτα λοιπόν, εσένα που αγάπησα πολύ,
σε ράγισα σαν το γυαλί
και με φαρμάκι πότισα τα δυο σου χείλια.
Συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον",
συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον",
όχι, όχι τώρα, που για σένα εγώ ξαναγεννιέμαι,
όχι, όχι τώρα, που για σένα εγώ ξαναγεννιέμαι,
συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον".
Συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον",
όχι, όχι τώρα, που για σένα εγώ ξαναγεννιέμαι,
όχι, όχι τώρα, που για σένα εγώ ξαναγεννιέμαι,
συγχώρεσέ με και μη με στέλνεις "Τρις εις θάνατον".