Ακεί πέραν ήλιος έν', η τρυγόνα τίνος έν';
γιά τ' εμόν έν', γιά τ' εσόν, ας τερούμε τίνος έν'.
Ακεί πέραν φέγγος έν', η τρυγόνα τίνος έν',
μάισσα έν' κι ωριάζ' τα ζα και μαραίνταν τα δεντρά.
Ακεί πέραν έστεκεν, την κάλτσαν ατ'ς έπλεκεν,
Είπα 'τεναν έλα αδά,( ο πατέρα μ εν αδά ) το λαλόπο μ' χαμελά.
Σκουλαρίκ' φορεί 'ς σ' ωτίν, και 'ς σα χέρια δαχτυλίδ',
μ' έναν τέρεμαν γλυκίν χίλια χρόνια η βραδή.