Όλα ξανά με φέρνουνε κοντά σου
σβήνω το φως μα πως να κοιμηθώ
κάθε σιωπή φωνάζει τ’ όνομά σου
κάθε φυγή ζητά να ’ρθείς εδώ
είσαι παντού μα εδώ δεν είσαι
Κι έλεγα πως ό,τι ζήσαμε εμείς θ’ αντέξει
έλεγα πως το αντίο είναι απλά μια λέξη
έδινα εγώ για σένα μια ζωή τα πάντα
κι έμεινα τρεις το ξημέρωμα με χέρια άδεια
Ποιος ουρανός κοντά μου θα σε φέρει
και ποια σκιά θα παίρνω αγκαλιά
κάθε πρωί σκοτάδι θα μου φέρνει
κάθε φιλί βαθιά θα με πονά
είσαι παντού μα εδώ δεν είσαι
Κι έλεγα πως ό,τι ζήσαμε εμείς θ’ αντέξει
έλεγα πως το αντίο είναι απλά μια λέξη
έδινα εγώ για σένα μια ζωή τα πάντα
κι έμεινα τρεις το ξημέρωμα με χέρια άδεια