Η Γη είναι Βουβή... Πριν από τη Καταιγίδα!
Στις αχανείς εκτάσεις του χιονιού, ο άνεμος δυνατά φυσά
Με το παγερά ψυχρό κι αμείλικτο άγγιγμά του
αφήνει (πίσω του) μια άδεια και νεκρή χώρα πάγου
Έχω δεί μέσα από του λύκου τα μάτια
κι έχω αισθανθεί όλο του τον πόνο και τη μοναξιά
Η όμορφη χώρα απλώθηκε εμπρός στα μάτια μου
κι άγρια σαν θηρίο έτρεξα μέσα στη νύχτα
Το Κάλεσμα του Ανέμου που ουρλιάζει
Λυσσομανά μες τα Βασίλεια του Βορρά
Δημιουργίες από πάγο υψώνονται επιβλητικά μες τους ουρανούς
Κι οι Δόλιοι Θεοί θα εκπέσουν
Κοιτάζοντας μέσα από το χιόνι που πέφτει
σημείο ζωής δεν φαίνεται κανένα
Η φωτιά έχει σβήσει εντελώς μέσα στη δίνη του χρόνου
Ιδού η μορφή του κεραυνού,
η καταιγίδα κοντοζυγώνει
Ενώ ο άνεμος φωνάζει το όνομά μου, ίχνος φόβου δεν έχω
Κακοτυχία μας έφεραν, μα η τιμή τους πρόκειται να συντριβεί
Το αίμα μου κυλάει ψυχρό σαν του Βορρά τα ρεύματα
Ποτέ δεν θα τους επιτρέψουμε να πάρουν τις ψυχές μας
Το κάλεσμα του ανέμου που ουρλιάζει, λυσσομανά μες τον Βορρά
Δημιουργίες από πάγο υψώνονται επιβλητικά μες τους ουρανούς
Κι οι Δόλιοι Θεοί θα εκπέσουν
Χρόνο με τον Χρόνο
Γίνομαι μάρτυρας ξανά στη γέννηση ενός Nεογέννητου Αστέρα
Ανεβαίνω στο ψηλότερο βουνό
Για να βρω την Ουσία μιας Νέας Εποχής