Tre madri [Polish translation]

Matka Tytusa:

„Tytusie, nie jesteś synem Bożym,

lecz jest ktoś, kto żegnając cię umiera”.

Matka Dyzmy:

„Dyzmo, nie wiesz, kto był twym ojcem,

lecz twoja matka umiera bardziej niż ty”.

Matki Tytusa i Dyzmy:

„Zbyt wiele łez wylewasz, Maryjo,

nad przedstawieniem agonii.

Wiesz, że trzeciego dnia,

twój syn wróci do życia;

pozwól nam opłakiwać głośniej tych,

którzy nie wyrwą się z objęć śmierci”.

Maryja:

„Opłakuję to z niego, co mi zabierają:

szczupłe ramiona, czoło, twarz,

wszystko to, co w nim jeszcze żyje,

a co gaśnie godzina po godzinie.

Synu mej krwi, synu mego serca,

ci, którzy zwą Cię 'Panem naszym',

w boleści twego uśmiechu

szukają szczątków Raju.

Dla mnie jesteś synem, z którego ucieka życie.

Jeszcze ślepego nosiłam Cię w brzuchu.

Tak jak kiedyś w łonie, tak dziś na krzyżu,

mój głos Ci niesie wyznanie miłości.

Nawet gdybyś nie był synem Bożym,

dla mnie byłbyś wciąż moim synem”.