Διάφανες νύχτες, δικές σου νύχτες
Ξυπνάνε λέξεις του έχουν πληγωθεί
Γίνεται σκόνη η σιωπή σου
Στη ψυχή μου να σκορπιστεί
Ότι αγάπησα ήταν δρόμος δικός σου
Κι ένας λόγος να ονειρευτώ
Μια συνάντηση στον ουρανό σου
Μία αχτίδα να κρατηθώ
Να κρατηθώ
Τρέχει το φως
Θεριεύει η χαρά με τη σκέψη σου
Αλλάζει ο καιρός
Και ’γω μια φωτιά στο καθρέφτη σου
Τρέχει το φως
Χορός στα δικά σου τα κύματα
Απόψε θα ‘ρθω
Μου φτάνουν ακόμα δυο βήματα
Πια ρωγμή βαθιά στο σώμα
Απόψε κλείνει και ανασαίνει η καρδιά
Πια στιγμή, σε ποιον αιώνα
Θα με φέρει σε εσένα πιο κοντά
πιο κοντά...
πιο κοντά...