Te zijn, herboren te worden
In een grauw-grijze dageraad (3)
Onder een bloedmaan (4)
Aan het einde van een stervende winter
Te zijn, te verrijzen uit de stilte
De ijskristallen van mijn hart
Te zien schitteren in de zon
Voorbode van een betere lente
Te zijn als het fruit en het zaad
In een uitgeputte bodem
En in ballingschap te bloeien
Als de bloesem van een boom in april
Te zijn, me te leren kennen
De ogen open te houden
En niets anders te zijn dan een wezen van vlees
Om van elkaar te houden tot aan de dood (5)
En tot in het hiernamaals misschien
Te zijn als de ziel gescheiden van het lichaam
Om van elkaar te houden tot aan de dood
Misschien zelfs in het hiernamaals.
Te zijn als de stem van mijn ondergang
Het woord weer gevonden te hebben
Gereinigd van alle fouten
Nu de weg van het woord te volgen
Te zijn, te ontsnappen aan de chantage
Van alle clichés
Mijn vulkanen te blussen
Me te onderwerpen en mijn tijd uit te rijden (6)
Te zijn als het gebaar dat aanspoort
Tot een andere toekomst
Als een kunstenaar die terugkeert
Naar het eenvoudige ritueel der liefde
Te zijn, te sterven om beter herboren te worden
Uit de leugens van vroeger
En niets anders te zijn dan een wezen
Voortlevend, te zijn…
Om van elkaar te houden tot aan de dood
En tot in het hiernamaals misschien
Te zijn als de ziel gescheiden van het lichaam
Om van elkaar te houden tot aan de dood
Misschien zelfs nog in het hiernamaals.