Εδώ είμαι, ποτήρι ανάμεσα στα δάχτυλα
Κι άγνωστοι άνθρωποι τριγύρω μας
Θα πουλούσα σε κομμάτια την ζωή μου
Για να είμαι ένα λεπτό όπως με θέλεις
Όμως κοίτα με, δεν είμαι ο άνθρωπος που εσύ πίστευες
Φτωχή μου μητέρα
Ναι το ξέρω..Ο καιρός περνά και δεν καταφέρνεις πια
Να περιμένεις
Εδώ δεν υπάρχει ποτέ κανείς που να μην μου μιλά για σένα. Εγώ χάνομαι μέσα στον καπνό χιλίων λέξεων
Για να υποκρίνομαι ότι ........
Ψάχνω ακόμα κάτι μέσα στην σιωπή που υπάρχει
Μακρύς αυτός ο δρόμος εγώ βρίσκω ξανά
Τα ίχνη από σένα
Ξέρεις...για σένα έχω πάντα εκείνη την ανάμνηση
Καθισμένη μου χαϊδεύεις το πρόσωπο κι έπειτα
Μένεις εκεί, με εκείνο το μουντό χαμόγελο
Γι'αυτόν που ξέρει ότι οι μέρες του τελείωσαν
Όταν κι εγώ θα έχω κάτι ίσως θα σταματήσω
Να πληγώνω τον εαυτό μου
Τώρα όχι...θα μείνω καθισμένος μέσα σ'αυτό το μπαρ
Να περιμένω
Εδώ δεν υπάρχει ποτέ κανείς που να μην μου μιλά για σένα. Εγώ χάνομαι μέσα στον καπνό χιλίων λέξεων
Για να υποκρίνομαι ότι ........
Ψάχνω ακόμα κάτι μέσα στην σιωπή που υπάρχει
Μακρύς αυτός ο δρόμος εγώ βρίσκω ξανά
Τα ίχνη από σένα
Μακρύς αυτός ο δρόμος εγώ βρίσκω ξανά
Τα ίχνη από σένα