Όπως ένας τρελός πετάει στη θάλασσα
άδεια μπουκάλια και μετά ελπίζει
πως κάποιος θα μπορέσει να διαβάσει το περιεχόμενο τους,
(στέλνω) σήμα κινδύνου γραμμένο με αέρα
για να σου εκφράσω πόσο μόνος νιώθω,
σχεδιάζω με αδειανό μελάνι
μία έρημο
Και τρέχω,
κρατιέμαι από τη ζωή,
μεθώ με τον θόρυβο
των σωμάτων γύρω μου
σαν αναρριχητικά λουλούδια δεμένα σε πλεξούδες,
δίχως συναίσθηση της απελπισίας
των λέξεων που εκπέμπω
Είναι δύσκολο να καλείς σε βοήθεια
όταν συμβαίνουν τόσες τραγωδίες
και τα δάκρυα κομπιάζουν από το στρες,
πνίγοντας κι άλλο τις εκκλήσεις για αγάπη
όσων είναι αδύναμοι
και μέσα σε μια ύστατη ελπίδα
χάνονται
Και τρέχω,
κρατιέμαι από τη ζωή,
μεθώ με τον θόρυβο
των σωμάτων γύρω μου
σαν αναρριχητικά λουλούδια δεμένα σε πλεξούδες,
δίχως συναίσθηση της απελπισίας
των λέξεων που εκπέμπω
Κάθε κραυγή βοήθειας
χάνεται στον άνεμο
αφήνει στο νερό το ίχνος της
που αφρίζει όμορφα
Πιασμένα στο γυάλινο καράβι τους
τα μηνύματα παλεύουν
μα τα κύματα τα γυρίζουν πίσω
σαν αστερόσκονη πάνω στα βράχια
Και μάζεψα τα γυαλιά,
τα κόλλησα,
όλα ήταν καθαρά σαν νερό
Δε μπορείς να κάνεις τίποτα για το παρελθόν
Πρέπει να υποκαταστήσουμε τους ήρωες
σε έναν κόσμο όπου τα καλύτερα
μένουν να γίνουν
Και τρέχω,
κρατιέμαι από τη ζωή,
μεθώ με τον θόρυβο
των σωμάτων γύρω μου
σαν αναρριχητικά λουλούδια δεμένα σε πλεξούδες,
δίχως συναίσθηση της απελπισίας
των λέξεων που εκπέμπω
Κάθε κραυγή βοήθειας
χάνεται στον άνεμο
αφήνει στο νερό το ίχνος της
που αφρίζει όμορφα
Πιασμένα στο γυάλινο καράβι τους
τα μηνύματα παλεύουν
μα τα κύματα τα γυρίζουν πίσω
σαν αστερόσκονη πάνω στα βράχια
(x2)