Ei spadices capilli erant, aquila facies
Obtutus timidus, manus totae nocitae
Is lapidem caedebat, filius operarii
Superbus de hoc erat, sed cur ridetis?
Non, noli eum iudicare
Vos qui nescitis
Vertigines laboremque
False felices estis, valores vestros cambitis
Is, totus orbis terrarum meus est magisque
Sola nomen eius clamo cum inopia veniat
Postque omnes ruunt, cum is hic non iam sit
Eum dicere amam, sed non audeo
Is qui me facit
Tornare in vacuitate, vacuitate
Tornare in vacuitate, vacuitate
Tornare in vacuitate, vacuitate, is me facit
In vacuitate, vacuitate, vacuitate
Tornare, tornare in vacuitate
Tornare in vacuitate, is me facit
(Tornare in vacuitate...)
Quis me dicere potest, quid factum est?
Cum is deseruerit, me relevare non poteram
Nihil plus est, quam memoria, lacrima praeterita
Fixa in oculis meis, qui abire non vult
Oh non, noli ridere
Vos qui nescitis
Vertigines laboremque
Superficiales sunt, cor ignorant
Is, totus orbis terrarum meus erat magisque
Eum hic revidere spero, non orci
Me adiuvate, omnes ruunt, cum is hic non iam sit
Amor pulcher mi, miles pulcher mi scin
Ut me facis
Tornare in vacuitate, vacuitate
Tornare in vacuitate, vacuitate
Tornare in vacuitate, vacuitate, is me facit
In vacuitate, vacuitate, vacuitate
Tornare, tornare in vacuitate
Tornare in vacuitate, is me facit
(Tornare in vacuitate)
Is me facit tornare in vacuitate
Tornare in vacuitate, tornare in vacuitate
Is me facit tornare in vacuitate
Tornare in vacuitate, tornare in vacuitate
Tornare in vacuitate, is me facit tornare
Tornare in vacuitate