Ai ishte brun, e ten të zi,
Me shikim të turpshëm, dhe duart e tëra të dëmtuara.
Ai gdhendte gurë, bir i një punëtori.
Ai ishte krenar me at punë, por përse ju qeshni
Jo mos e gjykoni dot
Ju që nuk e njihni dot
Marramendjet dhe mundimet.
Ju jeni false të hareshme, ju tregtoni me vlerat e juaja.
Atë, ai është tërë bota ime dhe më shumë se kaq.
E vetme thërras emrin e tij kur vjen druajtja.
Dhe pastaj çdo gje bie , kur ai nuk është këtu më
Do doja shumë t'i them atij por nuk guxoj dot
Atë që më bëri
Të kthyer në bosh, bosh
Të kthyer në bosh, bosh
Të kthyer në bosh, ai më bëri të kthyer
Në bosh, bosh, bosh
Të kthyer, të kthyer në bosh
Të kthyer në bosh, ai më bëri të kthyer
(Të kthyer në bosh...)
Kush mund mirë të më thoj, se çka ka ndodhur ?
Qëkur ai ka ikur, nuk mundesha të ringrihem.
Kjo është vetë nje kujtim, një lot i së kaluarës
Mbërthyer në sytë e mi, që nuk don të largohet më.
Oh, jo mos qeshni,
Ju që nuk e njihni dot
Marramendjet dhe mundimet
Ata janë sipërfaqësor, ata injorojnë tërë zemrat.
Atë, që ishte tërë bota ime, dhe më shumë se kaq
Unë shpresoj që t'a shoh atë në jetën e përtejme
Më ndihmoni, çdo gjë bie për shkak se ai s'është më këtu
E di ti dashuria ime e bukur, ushtari im i bukur,
Që ti më bëre
Të kthyer në bosh, bosh
Të kthyer në bosh, bosh
Të kthyer në bosh, ai më bëri të kthyer
Në bosh, bosh, bosh
Të kthyer, të kthyer në bosh
Të kthyer në bosh, ai më bëri të kthyer
(Të kthyer në bosh...)
Ai më bëri të kthyer në bosh
Të kthyer në bosh, të kthyer në bosh
Ai më bëri të kthyer në bosh
Të kthyer në bosh, të kthyer në bosh
Të kthyer në bosh, ai më bëri të kthyer
Të kthyer në bosh.