Ποτέ δεν ξέρεις πώς είμαι, δεν υποθέτεις που και γιατί είμαι.
To βάρος λύπης σφίγγει το πρόσωπο που αγαπάς.
Απόσταση τα λάθη συγχωρεί, θα μείνει μόνο αγάπη και πίστη...
Αναποφασιστικότητα σκοτώσει το όνειρο μας.
Το θαύμα μου συνεχίζει να σπινθηροβολεί κι απαιτεί: έσο μαζί μου!
Επιθυμώ να ζήσω το ίδιο το όνειρο μου!
Επιθυμώ να ζήσω στο μέγιστο κάθε μέρα μου!
Δε θέλω την απαγόρευση, το φόβο από την επιθυμία, τα μάτια ορθάνοιχτα!
Άσε με να ζήσω, ξέρεις, που έχω μόνη στιγμή
Γοητεία αμαρτιών χορεύει για μας ακόμη
Πετάω εμπρός και πίσω,
Ξέρω, τι κάνω, έχω τον κόσμο μου
με την αγάπη αμαρτωλή
Βλέπω το πρόσωπο σου πάλι, την καλυπτόμενη φωτεινότητα με το τρυφερό ψέμα...
Δε θα τελειώσεις το ποίημα σου, πάω να κοιμηθώ...
Επιθυμώ να ζήσω το ίδιο το όνειρο μου!
Επιθυμώ να ζήσω στο μέγιστο κάθε μέρα μου!
Δε θέλω την απαγόρευση, το φόβο από την επιθυμία, τα μάτια ορθάνοιχτα!
Άσε με να ζήσω, ξέρεις, που έχω μόνη στιγμή
Γοητεία αμαρτιών χορεύει για μας ακόμη
Πετάω εμπρός και πίσω,
Ξέρω, τι κάνω, έχω τον κόσμο μου
με την αγάπη σπάνια... τον κόσμο μου! Με την αγάπη αμαρτωλή.
Έτσι θα πετάξω ένα κέρμα. Θα πρέπει να πάω ή κρατώ;
Ο άγγελος μου φωνάζει: έτσι άσε με να παίζω, βοήθησε, δε θέλω να ψεύδομαι.
Επιθυμώ να ζήσω το ίδιο το όνειρο μου!
Επιθυμώ να ζήσω στο μέγιστο κάθε μέρα μου!
Δε θέλω την απαγόρευση, το φόβο από την επιθυμία, τα μάτια ορθάνοιχτα!
Άσε με να ζήσω, ξέρεις, που έχω μόνη στιγμή
Γοητεία αμαρτιών χορεύει για μας ακόμη
Πετάω εμπρός και πίσω,
Ξέρω, τι κάνω, έχω τον κόσμο μου
με την αγάπη αμαρτωλή... τον κόσμο μου μετά σου.