Μες στη νύχτα μου σημάδι
ανεβαίνεις μες στον ουρανό
σα σελήνη μ’ ένα χάδι
που φορτίζεις τον καιρό.
Είναι δύσκολες οι μέρες
μα τρυπάνε σα χαρτί
σα του γέλιου σου οι σφαίρες
ακούγονται στη γη.
Όσα κι αν ο χρόνος μας κλέβει
τα φέρνει πίσω μαζί σου μια στιγμή.
Όταν σε κοιτώ κάτι μου λέει
πως δεν έχει ακόμα τίποτα χαθεί.
Κι αν στου κόσμου τα συντρίμμια
κάθε μέρα έχω σκοτωθεί
με ξυπνάς σαν ηλιαχτίδα
σαν ελπίδα το πρωί.
Όσα κι αν ο χρόνος μας κλέβει
τα φέρνει πίσω μαζί σου μια στιγμή.
Όταν σε κοιτώ κάτι μου λέει
πως δεν έχει ακόμα τίποτα χαθεί.
Απ’ του κόσμου τα αγρίμια
που γεμίζουν φόβο τη ψυχή
και τα στόματα με πείνα
είμαστε πιο δυνατοί.
Είναι δύσκολες οι μέρες
γύρω πόνος και καταστροφή
μα του γέλιου σου οι σφαίρες
θα μου σώζουν τη ζωή,
θα μου σώζουν τη ζωή,
θα μου σώζουν τη ζωή.