Στον εαυτό μου δεν θ' απαντήσω ποια μεθυσμένα χείλη πάω να φιλήσω
Κι αυτή τη νύχτα που΄ναι μεγάλη με ποιο κορμί χαμένο θα΄μαι πάλι
Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που όλα όσα δε γουστάρω θα μπορέσω
Πάλι τα ίδια θα καταφέρω, ούτε στο σπίτι να γυρίσω δεν θα ξέρω
Μοναξιά θάλασσα
έφυγες και άδειασα
Τόσα βράδια σκοτωμένα αποκλείστηκα για σένα
Δύσκολα ξημέρωσα
Ποιο ποτό πανάθεμα το να το πιω να πέσω κάτω
Σαν να με μαχαίρωσαν
Τόσα βράδια σκοτωμένα είναι ζωντανά για μένα
Μόνο εσύ τα ξέχασες
Γέμισες την αγκαλιά μου, τώρα στοίχιωσε η καρδιά μου
Σ' έχασα και μ' έχασες
Τον εαυτό μου θα συγχωρέσω που με χαμόγελο απ΄τον γκρεμό θα πέσω
Όλα τα λάθη για συντροφιά μου και από εσένα τίποτα μπροστά μου