Υπάρχουν μέρες στις οποίες δεν ξέρεις τι ώρα είναι,
ούτε πια ποιος είσαι,
επιχειρείς να με αναγνωρίσεις σε κάποιο δρόμο, σε κάποια ταινία
και αναζητάς ανάμεσα στα σύννεφα μία στιγμή για σένα.
Είναι μόνο ένας χειμώνας ένα άσμα νυχτερινό.
Ειρήνη, πόλεμος και ανακωχή που μεγαλώνουν μέσα σου
και καταλήγεις να κλαις και θα ήθελες να τρέξεις, αλλά στέκεις ακίνητη.
Θα επιστρέψει η αγάπη και θα σε αναγνωρίσει.
Θα αφήσεις ένα φως αναμμένο, το παράθυρο ανοιχτό και θα επιστρέψει η αγάπη.
Τί θα σε λυτρώσει αν ακούσεις τη μουσική μου?
Τα τραγούδια πια είναι ρομαντικά και πλέον μοιάζει να μιλάνε για σένα.
Και αναζητάς ανάμεσα στα σύννεφα μία γωνία για σένα
και μετά θα ήθελες να ξεσπάσεις σε εκατό χιλιάδες δάκρυα, αλλά στέκεις ακίνητη.
Θα επιστρέψει η αγάπη και θα σε αναγνωρίσει.
Θα αφήσεις ένα φως αναμμένο, το παράθυρο ανοιχτό και θα επιστρέψει η αγάπη.
Είναι μόνο ένας χειμώνας ένα άσμα νυχτερινό.
Αλλά μετά καταλήγεις να κλαις και θα ήθελες να τρέξεις, αλλά στέκεις ακίνητη.
Θα επιστρέψει η αγάπη και θα σε αναγνωρίσει.
Θα αφήσεις ένα φως αναμμένο, το παράθυρο ανοιχτό και θα επιστρέψει η αγάπη.