Tor i Helheim [Faroese translation]

Ein stólur hátt stendur undir hválvdum steinum

Hann var gjørdur úr skøltum og deydningabeinum

Har sá ein Hel at trúga, hvít var hon heilt til fót

Á krúnuni blá at skoða við fløðandi blóð

Eitt bein hvítur av deyðu væl bleikt undir mána

Hon mun rætti fram til kvíða við hevnd í huga

Tað luktaði av marru, helt tað sum stavur hon

Sum kongssproti hon brúkti hann í grimmari hond

Tað var so stilt har inni, rundanum líksroykur

Ei brúsaði vindur, einans tóm suff kom aftur

Tríggjar fakklar bláligt har við hvønn ein deydning stóð

Skoðaðist í ræðslu við ongum spor av blóð

Har sá maður Tór smíltist, hann vendi sær við

Hann mátti skjótt kvika sær í hina deyðu ring

Hann rópti hátt har inni tá hesi hørðu orð

So fær tað hvørja kvinnu sum skal ei fylgja Tór

Tit ússaligir dárar óttast sár og deyði

Hel tykkum ævigt særa við kvøl og beiski neyð

Tit lótu ei hjálmin prýða høvdið í vígi

Tit vórðu skapt at skelva, so skelv alla ævi

Tínæst tann strongu kempan fór Hel framman fyri

Hann røddina lækkaði í Hels myrkru heimi

Hann segði, nábleik kvinna, tú straffar við rætti

Men standi eg ikki her í sjálvsvild mínari

Til Útgarðs kongs at fara, ásettur hugi mín

Har kundi hann fáa til at eg reikaði inn

Tí sig mær um tú megnar, hvønn veg eg má ganga

Til sterkustu ætta, á Jøtunheim at fara

Hel á Mjølnis brúkara rópti við rødd harðari

Ið klingaði sum svørðið herklæðum ímóti

Far frá mín svarta boga, gakk áfram, har ert tú

Tað blindar meg at skoða tína rósuglæmu

Har vinkaði fimur Tór við einum djarva brá

Sær Loki við mun venda tá ið Hel gekk hann á

Fast blindaði tann dagin, síni eygu so tung

Hon leit á hann og suffaði, hennar spír tað sang