Мен эслаб, ҳаёлим етмас ўйлаб
Айланар савол тинмай нима гуноҳим.
Қани ҳатойим, неди айбим
Кўз олдимдан ҳеч кетмас, оҳирги сўзинг.
Билгин ўзгалар фикри авзал, муҳим деганинг
Ғийбатли сўзга таслим бўлганинг.
Ҳаёлимда сен фақат қайда бўлсам
Ҳудди кимдир исминг айтар.
Бу овоз, гўзал сўзлар
Сенинг кулгинг кетмас ҳечам.
Козим очилади эрта саҳардан
Бу тонг ёруг кечадан.
Чунки сени кораман деган
Армонда уйгонганман.
Босаман қадамимни бир мақсадда, сени ойлаб Ҳаёлим
Орадан неча йиллар отти равона согинганман.
Керагимсан менинг, Муҳаббатим
Керагимсан менинг, Муҳаббатим
Керагимсан менинг, Муҳаббатим
Керагимсан менинг, Муҳаббатим.
Бу дунё ишларига
Битилган қисматига
Не бўлса, хар бир инсон
Бўйсуниб яшар экан.
Бу томонда орзу бахт
У томонда кайғу дард.
Ўртада нажот сўрар
Адолатга зор юрак.
Ҳаёт, айт! Тақдир, айт!
Қайси пайт бахт яшар фақат?
Ҳаёт, айт! Тақдир, айт!
Қайси пайт бахт яшар фақат?