Het is de eerste keer dat ik me zo eenzaam voel
Ik wou dat iemand deze pijn kon genezen
't Is raar wanneer je bedenkt of het zal uitwerken
Totdat je wiet boven mij verkoos, jij bent zo slap
Ik dacht dat jij beheerst was tot op het punt
Tot op het punt jij mij niet belde toen je zei dat je het zou doen
Ik heb tenslotte uitgevogeld dat jij niet anders was
Ik heb toen een soort verhaaltje bedacht
Elke keer wanneer ik probeerde jou tot glimlachen te brengen
Heb je altijd medelijden met jezelf
Iedere keer wanneer ik probeerde jou tot lachen te brengen
Kun je het niet opbrengen, je bent te onverzettelijk
Je denk dat je liefdeloos bent
Is dat iets teveel gevraagd?
Ik dacht dat je zou bijdraaien wanneer ik je negeerde
Ik dacht zoiets dat je het fatsoen had om te veranderen
Maar, babe, ik geloof niet dat je die waarschuwing accepteerde
Omdat ik niet op het punt sta jou weer aan te kijken
Zie je niet in dat je jezelf hebt belogen?
Je kunt de wereld niet door een spiegel zien
't Zal niet te laat zien wanneer de rook optrekt
Omdat ik er nog steeds ben
Maar elke keer wanneer ik trachtte jou tot glimlachen te brengen
Blijf je maar medelijden met jezelf te hebben
Elke keer wanneer ik probeer je aan 't lachen te brengen
Houd je voet bij stuk
Alleen in je kringetje
Is dat iets teveel gevraagd?
Ik kan niet uitvinden waar ik
Hier alleen in angst lig
Bang voor het donker
Niemand om alleen opnieuw te vorderen*
Het was teveel van hem gevraagd.
- - - - - - - - - -
*obscuur . . .