Թող իմանան, որ Սյունիքում լեռնահոլով պար ունեմ ես,
Սեր ունեմ ես, մի հուր կրակ,
Սիրո քնքուշ լար ունեմ ես,
Միշտ սրտաբուխ բառ ունեմ ես,
Մի խենթ եղնիկ յար ունեմ ես,
Դալար այգու բար ունեմ ես,
Անգամ քարին հոգի տվող, քնարի նուրբ լար ունեմ ես:
Լեռների մեջ մի մեծ հովիվ, սիրո շնչով աչքս բացի,
Սեր ունեմ ես, մի հուր կրակ,
Էն եղեգով ծլվլացի:
Գառնուկներս պար բռնեցին,
Երգի հետքով ես գնացի,
Սիրուններին ես գերվեցի,
Զմրուխտավառ մով սարերի շուշան, սուսամբար ունեմ ես:
Գուսանն ասաց` հիմա ճամփին փոթորկվում է սիրող սիրտս,
Սեր ունեմ ես, մի հուր կրակ,
Հազարից մեկն ընտրեց սիրտս,
Կրակ դարձավ, այրեց սիրտս,
Մեր սարերում մնաց սիրտս,
Մեխակ դարձավ, բուրեց սիրտս,
Էլի բախտից չեմ դժգոհում, կյանքի կանաչ ծառ ունեմ ես: