θυμάσαι πώς ήταν
όταν ο ήλιος γέμιζε τον ουρανό
θυμάσαι πώς νιώθαμε
εκείνες οι μέρες που δεν τελείωναν ποτέ
εκείνες οι μέρες που δεν τελείωναν ποτέ
θυμάσαι πώς ήταν
όταν τα αστέρια γέμιζαν τον ουρανό
θυμάσαι πώς ονειρευόμασταν
εκείνες οι νύχτες που ποτέ δεν τελείωναν
εκείνες οι νύχτες που ποτέ δεν τελείωναν
ήταν η γλυκύτητα του δέρματος σου
ήταν η ελπίδα όλων αυτών που θα μπορούσαμε να είμαστε
που με γέμισε με την ελπίδα να εύχομαι
απίθανα πράγματα
να εύχομαι απίθανα πράγματα
αλλά τώρα ο ήλιος λάμπει ψυχρός
και όλος ο ουρανός είναι γκρίζος
τα αστέρια καλύπτονται από σύννεφα και δάκρυα
και όσα ευχόμουν
έφυγαν μακριά
όσα ευχόμουν
έφυγαν μακριά
και όσα ευχόμουν
έφυγαν μακριά
όσα ευχόμουν
έφυγαν μακριά
όσα ευχόμουν
έφυγαν μακριά
όσα ευχόμουν
έφυγαν μακριά...