Što učinila si ti [Polish translation]

Jak wieczność są moje godziny przy niemym fortepianie,

świadomość tego jest przy mnie na tej niespokojnej drodze.

Serce wypaliłem w te nieprzespane noce,

by stworzyć ciebie w szalonych piosenkach.

Jakieś dziwne idee i koszmar w głowie,

w szalonej tęsknocie ogień we krwi płonie,

bo mało pozostało z mojej młodości,

a ciało w bólu błaga o twą obecność.

Cóż uczyniłaś z moim życiem,

z moim życiem, z moim życiem.

Czemu dałaś mi tylko pusty ból,

tylko pusty ból, tylko pusty ból.

I nie wiem, jak mógłbym przejść tę granicę,

by znaleźć cię, realną w pierwotnym szczęściu.

Niechaj mi wybaczą te, które fałszywie całuję,

bez rozkoszy są te bitwy, gdy przegrywam wojny.