Δεν έβλεπα, δεν ήξερα τον τρόπο
Πορεία να αλλάξω από μια μαύρη διαδρομή
την ύπαρξή μου έσερνα με κόπο
και τότε ξαφνικά στον δρόμο μου ακούω μια φωνή
Υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που σ’ αγαπούν απ’ ότι εσύ νομίζεις
Υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που σ’ αγαπούν κι αυτό γιατί το αξίζεις
Και τότε πήρα μια βαθιά ανάσα
Τη δικαιούμαι τη χαρά
και κοίταξα τον ουρανό
σαν να `ταν εφιάλτης όλα πριν, μια φάρσα
το ξέρω πια η ζωή πηγαίνει εκεί που θέλω εγώ