Παίρνει το χρόνο της κατασκευάζοντας τους λόγους
Για να δικαιολογήσει όλο τον πόνο μέσα της
Μαντεύω πως ξέρει από τα χαμόγελα και τα βλέμματα στα μάτια τους
Πως όλοι έχουν μια θεωρία για κάποιον θλιμμένο
Λένε:
Η μαμά ποτέ δεν τον αγάπησε αρκετά
Και με τον μπαμπά ποτέ δεν είχαν επαφές
Γι' αυτό ξεφεύγει από την ανθρώπινη στοργή
Αλλά κάπου σε έναν προσωπικό χώρο
Μαζεύει τα πράγματα της για το διάστημα
Και τώρα περιμένει για τον σωστό πιλότο
Να έρθει (και θα του πει εκείνη)
Λέει:
(Ρεφραιν)
Θα πήγαινα στο φεγγάρι και πίσω
Αν γίνεις, αν θα είσαι το μωρό μου
Έχω ένα εισιτήριο για τον κόσμο στον οποίο
Ανήκουμε
Οπότε θα είσαι το μωρό μου;
Οοh-ooh
(Στροφή 2)
Δεν μπορεί να θυμηθεί έστω μια φορά
Που ένιωσε αναγκαία
Αν η αγάπη ήταν κόκκινη αυτή θα είχε αχρωματοψία
Όλοι οι φίλοι της πέρασαν από έλεγχο για προδοσία
Και για εγκλήματα που ποτέ δεν εξιχνυάστηκαν
Λέει:
Η αγάπη είναι σαν μια άγονη ζώνη
Και το να αναζητάς την ανθρώπινη πίστη είναι
Είναι σαν ένα ταξίδι που απλά δεν έχω το χάρτη του
Οπότε μωρό μου βούτα και πάτα το κουμπί της επιτάχυνσης
Στείλε ένα σήμα πως κρεμά όλες τις ελπίδες της στα αστέρια
(Τι ευχάριστο όνειρο) απλά λέει
(Ρεφραιν x2)
Η μαμά ποτέ δεν τον αγάπησε αρκετά
Και με τον μπαμπά ποτέ δεν είχαν επαφές
Γι' αυτό ξεφεύγει από την ανθρώπινη στοργή
Αλλά κάπου σε έναν προσωπικό χώρο
Μαζεύει τα πράγματα της για το διάστημα
Και τώρα περιμένει για τον σωστό πιλότο
Να έρθει (και θα του πει εκείνη)
Λέει: