Er gaat weer een dag voorbij, weer gaat de zon onder.
Terwijl het langzaam donker wordt
Zet ik op dit stille schip nu een koers uit
Maar er waait geen wind door deze aan flarden gescheurde zeilen
Om redenen die ik me sinds tijden niet kan heugen
Zeil ik alleen over de eindeloze zee.
Het noodlot heeft de bemanning gedood, mijn enige vrienden,
En spoedig zal dit vonnis mij treffen
En ik kijk verwonderd terug
Naar de tijden die wij eens deelden
[Refrein:]
Ik sta hier alleen op de boeg van het schip
En ik tel de uren voordat ik sterf
Overgelaten aan het lot met geen kans op terugkeer
Hef ik de vuist op naar de lucht
Maar (ik) weet dat deze dagen de beste van ons leven waren
En niets kan dat wegnemen
Dus als wij dood zijn dan ontmoeten wij elkaar weer
En strijden tot het eind onzer dagen
Ik heb vele jaren gezworven
Alleen en in angst
Het lijkt wel of ik nu reden tot leven heb
Terwijl ik neerkijk op mijn graf
Ik berijd het eindeloze getij dat mij zo lang gedragen heeft
Met bezwaard hart en zielsgebroken
Is dit altijd zo geweest? Is dit de lotsbestemming?
Ik hef het hoofd en ga voort
En ik weet dat het einde komt
En dat er geen reden is om te vrezen
[Refrein 2x:]
Ik sta hier alleen op de boeg van het schip
En ik tel de uren voordat ik sterf
Overgelaten aan het lot met geen kans op terugkeer
Hef ik de vuist op naar de lucht
Maar (ik) weet dat deze dagen de beste van ons leven waren
En niets kan dat wegnemen
Dus als wij dood zijn dan ontmoeten wij elkaar weer
En strijden tot het eind onzer dagen