Μια φορά στα χίλια χρόνια
του πελάγου τα τελώνια,
μες στα σκοτεινά τα φύκια,
μες στα πράσινα χαλίκια.
Το φυτεύουνε και βγαίνει,
πριν ο ήλιος ανατείλει.
Το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι.
Το μαγεύουνε και βγαίνει
το θαλασσινό τριφύλλι.
Το θαλα-θαλασσινό τριφύλλι
ποιος θα βρει, θα βρει να μου το στείλει;
Ποιος θα βρει, θα βρει να μου το στείλει
το θαλα-θαλασσινό τριφύλλι;
Μια φορά στα χίλια χρόνια
κελαηδούν αλλιώς τ’ αηδόνια.
Δε γελάνε, μήτε κλαίνε,
μόνο λένε, μόνο λένε:
«Μια φορά στα χίλια χρόνια
γίνεται η αγάπη αιώνια.
Να 'χεις τύχη, να 'χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει.»
Να 'χεις τύχη, να 'χεις τύχη
κι η χρονιά να σου πετύχει.
Το θαλα-θαλασσινό τριφύλλι
ποιος θα βρει, θα βρει να μου το στείλει;
Ποιος θα βρει, θα βρει να μου το στείλει
το θαλα-θαλασσινό τριφύλλι;