Što te nema, što te nema,
kad na mlado poljsko cv'jeće
biser niže ponoć n'jema,
kroz grudi mi želja l'jeće,
što te nema, što te nema?
Kad mi sanak spokoj dade
i duša se miru sprema,
kroz srce se glasak krade,
što te nema, što te nema?
Procv'jetala svaka staza
k'o što bješe divnih dana,
po ružama i sad prska
bistra voda šadrvana.
Ispod rose zumbul gleda,
iz behara miris vije,
a za mene k'o da cvili
i u bolu suze lije.
Što te nema, što te nema,
vedri istok kad zarudi
u treptaju od alema,
i tad srce pjesmu budi,
što te nema, što te nema?
I u času bujne sreće,
i kad tuga uzdah sprema,
moja ljubav pjesmu kreće,
što te nema, što te nema