Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Το `χω να με σκεπάζει
Κι είναι η νύχτα θάλασσα, η νύχτα θάλασσα
Που στα βαθιά με φωνάζει
Μέρες ξημέρωσαν, τα δύσκολα πέρασαν
Μα ο νους μου πίσω γυρνάει
Φταίει το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Που το άρωμά σου κρατάει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να `σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Γύρω μου πράγματα, σκισμένα γράμματα
Σκόρπια από δω και από κει
Γίνονται θαύματα
Μα στ’ άψυχα πράγματα
Τι μπορεί να σωθεί
Θα το παλέψω, θα ξαναπιστέψω
Μα λόγο πια δεν κρατώ
Φταίει αυτό το όχι σου
Γι’ αυτό το όχι σου
Όλα τ’ αρνιέμαι εγώ
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να `σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Έχω το σεντόνι σου, το σεντόνι σου
Σύννεφο που με τυλίγει
Παίζω το τραγούδι σου, το τραγούδι σου
Μα ο ουρανός δεν ανοίγει
Δε μετανιώνω, δε σου θυμώνω
Μα αναρωτιέμαι που να `σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι
Δε μετανιώνω
Μα όταν κρυώνω, αναρωτιέμαι που να `σαι
Μακριά μου τι φοράς
Όταν κοιμάσαι