Ο ήλιος βγαίνει
Η θάλασσα περιμένει
Ένα ακόμα καλοκαίρι θα μας βρει χέρι-χέρι
Στην άμμο κάστρα
Κοιτάζεις τα άστρα
Ρομαντικά και δε θέλω να σου κάνω χαλάστρα
Μα...
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Ήταν θλιμμένο και δεν πήγαινε έτσι
Είχε αλάτι από θάλασσα
Κι αλάτι από δάκρυ
Και στα χείλη άφηνε μια γλυκόπικρη γεύση
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα κι εντυπωσιάστηκα
Απ' το πόσο άλλαξα μέσα στα χρόνια που 'χουν περάσει
Τα χρόνια κύλησαν σα δείκτες σε ρολόγια
Κι ήταν τα γαμημένα νιάτα μας μια ωρολογιακή βόμβα
Στην παραλία κάποιος άναψε φωτιά
Και μετά στη μοναξιά μου μέσα πέταξα τραγούδια
Κι ο αέρας δρόσισε κι είχε μια μυρωδιά αλμυρή
Της γειτονιάς τα γιασεμιά τη σιγοντάρουν
Κι ενώ νύχτωσε η άσφαλτος βράζει και καίει τη σόλα μου
Και σ' όλα μου τα λόγια οι λέξεις μόνες τους ριμάρουν
Κι αυτή είν' η ποίηση που έγραψα στη σάκα μου με μπλάνκο
Όσα άκουσε το θρανίο στη λυκειακή θητεία μου
Κάθε σκίρτημα στίχο θα κάνω
Κάθε καρδιοχτύπι είναι μπαρούτι
Γράφω για την εφηβεία με δυναμίτη
Ένα ηλιόλουστο τραγούδι
Και το γράφω για να ρθω να σε βρω
Αλλά παθαίνω εγκαύματα όταν το αγγίζω
Το χρόνο μου παν πως κανείς δεν τον γυρίζει πίσω
Μα ακόμα δίνω αγώνα να με πείσω πώς εγώ μπορώ
Ποιος θα μπορέσει να με πείσει πως ωρίμασα
Ενώ το αίμα απ' την πληγή ακόμα τρέχει
Ποιος από 'σας θα μου θυμίσει πως μεγάλωσα
Και πως ακόμα και τα καλοκαίρια βρέχει
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Ήταν θλιμμένο και δεν πήγαινε έτσι
Είχε αλάτι από θάλασσα
Κι αλάτι από δάκρυ
Και στα χείλη άφηνε μια γλυκόπικρη γεύση
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα κι εντυπωσιάστηκα
Απ' το πόσο άλλαξα μέσα στα χρόνια που 'χουν περάσει
Το πρώτο μου μεθύσι το φοβόμουν και δεν το 'κανα
Το πρώτο μου κορίτσι το φοβόμουν πως θα το 'χανα
Το πρώτο τους φιλί το δίνουν τέλεια οι δειλοί γιατί είν' οι μόνοι που τολμούν να το ονειρευτούν πολύ
Κι αυτή είναι μια ιδανική ιστορία εφηβική
Μια νύχτα καλοκαιρινή ήταν το πρώτο μου ταξίδι με φίλο λίγο έξω απ' την Αττική
Με δύο εισιτήρια για το ΚΤΕΛ που μας αφήσανε πανί με πανί
Κι ήμασταν όλοι πιτσιρίκια
Ο ένας έπαιζε με την καρδιά του άλλου
Εις το όνομα ενός έρωτα μεγάλου
Και τα έβαζα μαζί της όταν έφταιγα
Κι εγώ κι όταν τα έβαζε μαζί μου εκείνη έλεγα πως την αγαπώ
Μεγάλες λέξεις μα τις είχα κάνει τρόπο ζωής
Οι επικίνδυνες μέρες μιας εφηβείας αιχμηρής
Έτσι βαφτίστηκαν γιατί κάθε μικρό μας τέλος ήταν θάνατος, η τελευταία μέρα της γης
Μα το "εμείς" ήταν τα πάντα
Κι ας το εκπέμπω απ' τ' οχυρό του "εγώ"
Που στα 26 μου ζω
Που ψάχνω κάτι αγνό για ν' ακολουθήσω
Στα μάτια να με δει
Και να μου δώσει συμβουλή
Να μη μ' αφήσω την αγάπη να μισήσω
Ποιος θα μπορέσει να με πείσει πως ωρίμασα
Ενώ το αίμα απ' την πληγή ακόμα τρέχει
Ποιος από 'σας θα μου θυμίσει πως μεγάλωσα
Και πως ακόμα και τα καλοκαίρια βρέχει
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Ήταν θλιμμένο και δεν πήγαινε έτσι
Είχε αλάτι από θάλασσα
Κι αλάτι από δάκρυ
Και στα χείλη άφηνε μια γλυκόπικρη γεύση
Το πιο τέλειο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα κι εντυπωσιάστηκα
Απ' το πόσο άλλαξα μέσα στα χρόνια που 'χουν περάσει
Πες μου τον πρώτο στίχο
Να δω αν θυμάσαι λίγο
Πες μου τον πρώτο στίχο
Να δω τι θυμάμαι εγώ
Ωωω...
Το πρώτο καλοκαιρινό τραγούδι που 'χα γράψει ποτέ
Είχε σκοπό να την εντυπωσιάσει
Μα το άκουσα κι εντυπωσιάστηκα
Απ' το πόσο άλλαξα μες στα χρόνια που 'χουν περάσει