Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου κάποιος μπαίνει
και ξαπλώνει με τα ρούχα του Σαββάτου και πεθαίνει
είναι Αύγουστος οι μέρες σαν αμέριμνα σκυλιά γυρνούν στο δάσος
και στα δώματα οι εραστές αποκοιμιούνται νικημένοι από το πάθος
αγκαλιά...
Στο παλιό ξενοδοχείο τρέχει πίσω το ρολόι
και οι ένοχοι ξυπνούν στο όνειρό τους πάλι αθώοι
και ανάλαφροι περνούν μέσα από τους βρώμικους καθρέφτες
με τα άσπρα τους κοστούμια και τις βραδινές τους τουαλέτες
τι ομορφιά...
Στο παλιό ξενοδοχείο του θανάτου τα μπαλκόνια
είναι πάντα ανθισμένα και μια ορχήστρα παίζει αιώνια
και τα έπιπλα χορεύουν βαλς μέσα στα έρημα δωμάτια
και οι βρύσες τρέχουν γέλια και οι τοίχοι στάζουν δάκρυα
ποταμούς...
Στο παλιό ξενοδοχείο άκου ρίχνουνε το ζάρι
λένε αν είσαι τυχερός μπορεί κι εσύ να πάρεις χάρη
στο κατώφλι ενώ ο γέρος θυρωρός όρθιος κοιμάται
μες στο δρόμο ένα παιδί το σκάει τη νύχτα δεν φοβάται
τώρα πια...