To niby takie proste [English translation]

Siedzisz codziennie punkt dwunasta

w modnej kawiarni w centrum miasta.

Myślisz, że łatwo wejść do środka,

żeby po roku znów cię spotkać?

Mylisz się, miły, mylisz raczej:

ja cię tak szybko nie zobaczę,

chociaż mi tęskno, chociaż źle,

choć cię zobaczyć chcę.

To niby takie proste:

otworzyć sobie drzwi

jeszcze dziś, nie zwlekać

i usiąść przy stoliku,

gdzie zawsze siedzisz ty,

usiąść tam i czekać.

Ty przyjdziesz tak jak dawniej,

"dzień dobry" powiesz mi,

a gdy cię zobaczę,

i noce nieprzespane,

i smutek wielu dni

jednak ci przebaczę.

Znów powrócą te przykre,

ukradkowe spotkania,

twoje dobre "dzień dobry"

i te złe pożegnania,

w kawiarenkach i w parkach

jak złodzieje tajemnic,

i powroty bez ciebie,

twe powroty beze mnie.

Więc boję się po prostu

otworzyć sobie drzwi,

bo gdy cię zobaczę,

podejdę, podam rękę

z uśmiechem poprzez łzy.

Przebaczę, przebaczę ci.