Το μονοπάτι [Μεσ’ στης ζωής τα μονοπάτια] [To monopáti] lyrics

Μες στη ζωή δρόμοι ανοίγονται σωρό

κι όποιον γουστάρεις τον τραβάς κι όπου σε βγάλει

μα είναι κι ένα μονοπάτι πονηρό

που πάει ντουγρού στην κατηφόρα τη μεγάλη

Το μονοπάτι σαν θα πάρεις μια βραδιά

τον ίσιο δρόμο μια για πάντα τον αφήνεις

κι ολημερίς θα κουρελιάζεις μια καρδιά

κι ένα κορμί μες στα κουρέλια της θα ντύνεις

Εκεί ξεχνάει κι ο Θεός για να σε δει

περνάς και φεύγεις και δεν κλαίει ανθρώπου μάτι

ένα σκουπίδι παραπάνω δηλαδή

μες στης ζωής το πονηρό το μονοπάτι