Το μετάξι [To metáxi] lyrics

Γυάλινη πόλη κι ένας άνεμος αλάνι,

σκόνη στους πάγκους, στις βιτρίνες και στα ράφια,

γίναν τα τάστα της κιθάρας μου ξυράφια,

κι εσύ έχεις χρόνια να κατέβεις στο λιμάνι.

Σαν το διαμάντι το γυαλί μ’ έχει χαράξει,

ήρθα και φεύγω μ’ αδειανά τα δυο μου χέρια,

θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,

να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.

Μορφές αγίων σ’ έναν τοίχο μαυρισμένο,

στον Ιορδάνη τους τα λόγια μου βαφτίζω,

βλέπω τα αρώματα, τα χρώματα μυρίζω,

κι όλο προσμένω σ’ ένα πλοίο βυθισμένο.

Σαν το διαμάντι το γυαλί μ’ έχει χαράξει,

ήρθα και φεύγω μ’ αδειανά τα δυο μου χέρια,

θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,

να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.

Λερά σεντόνια σε δωμάτια νοικιασμένα,

Άργος, Μυκήνες, Σαντορίνη και Μαντείο,

όλη η ζωή μου καλώς ήρθες και αντίο,

σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα.

Σαν το διαμάντι το γυαλί μ’ έχει χαράξει,

ήρθα και φεύγω μ’ αδειανά τα δυο μου χέρια,

θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια,

να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.