Οι άνθρωποι που πάγωσα
Δεν το 'μάθαν ακόμα
Λες και γλυκά ονειρεύονται
Και έπεσαν σε κώμα
Μα απόψε μες στον ύπνο μου
Χωρίς καμιάν αιτία
Ξύπνησα και σε φίλησα
Σε μια φωτογραφία
Το κρύο και η μοναξιά
Μία συνήθεια είναι
Θα πέθαινα όταν έφυγες
Μα εδώ ακόμα είμαι
Οι άνθρωποι που πάγωσα
Δεν το 'μάθαν ακόμα
Έφτιαξε ο χρόνος κάλυμμα
Στο διάφανό του σώμα
Στη ραγισμένη μου καρδιά
Να στάξει λίγη κόλλα
Ποτέ όσο αντέχεις μη ζητάς
Γιατί τ' αντέχεις όλα
Το κρύο και η μοναξιά
Μία συνήθεια είναι
Θα πέθαινα όταν έφυγες
Μα εδώ ακόμα είμαι
Το κρύο και η μοναξιά
Μία συνήθεια είναι
Αρρώστησα όταν έφυγες
Μα εδώ ακόμα είμαι