Στο χώμα που πατώ
Στη γη που σε πρωτόδα
Εγώ τον ήλιο μου δεν τον πουλάω
Εδώ σ´ αγάπησα και εδώ σ´ αγαπάω
Εδώ ανάβει το χορτάρι για θυμιατό
Κι έχω ουρανό
Αυτόν που πέταξες κι εχάθεις
Κι όσο κι αν πονώ
Στ´ ορκίζομαι δεν θα το μάθεις
Θα στολίσω απόψε τα μαλλιά
Μ´ ένα κλωνάρι, άδειο φεγγάρι
Και στα χέρια θα ´χω το χρυσό κεντρί
Το δηλητήριο που κράτησα για σε μοσχοβολά
Κι ούτε δάκρυ δεν κυλά
Αγαπημένε μου
Όσα ποτέ δε μου ´πες
Από το ψέμα πιο πικρό φαρμάκι
Κοιμούνται μέσα μου, ησυχάζουν λιγάκι
Κι ύστερα βγαίνουν με τη μπόρα ενός λυγμού