تو که نیستی دل من مثل گلای پرپره
تو که نیستی همه‌جا گریه با من همسفره
تو که نیستی با دلم تک و تنها می‌شینم
چشمای قشنگتو لای ابرا می‌بینم
هی می‌خوام دست ببرم
ابرا رو پاره کنم، تا سحر نگات کنم
غمامو چاره کنم
تو که نیستی خونه‌مون مثل یه قاب خالیه
هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه
تو که رفتی آینه‌ی عشق من شکست و مرد
شب اومد خورشیدمو پشت کوه غصه برد
یادمه اون شب سرد، اون شب پر غم و درد
ما ز هم دور می‌شدیم، آسمون گریه می‌کرد
تو که نیستی خونه‌مون مثل یه قاب خالیه
هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه
تو که نیستی دل من مثل گلای پرپره
تو که نیستی همه‌جا گریه با من همسفره
تو که نیستی با دلم تک و تنها می‌شینم
چشمای قشنگتو لای ابرا می‌بینم
هی می‌خوام دست ببرم
ابرا رو پاره کنم تا سحر نگات کنم
غمامو چاره کنم
تو که نیستی خونه‌مون مثل یه قاب خالیه
هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه
تو که رفتی آینه‌ی عشق من شکست و مرد
شب اومد خورشیدمو پشت کوه غصه برد
یادمه اون شب سرد، اون شب پر غم و درد
ما ز هم دور می‌شدیم، آسمون گریه می‌کرد
تو که نیستی خونه‌مون مثل یه قاب خالیه
هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه
تو که نیستی خونه‌مون مثل یه قاب خالیه
هنوزم جای پاهات روی گلای قالیه