Μπαλωματής δεν ήμουνα,
μήτε και πολιτζμάνος
κωδωνοκρούστης θα 'πρεπε,
ντε και καλά ρουφιάνος
να βαρώ τα σήμαντρα
διά τους ευσεβείς
παίρνοντας κι επίδομα
ως κουδουνιστής.
- Θεέ μου, πολυέλαιε,
μου τα 'κανες κουδούνια.
Θα το 'θελες μαμάκα μου,
να είχα πάει στρατιώτης
να είχα τα πτυχία μου,
να γίνω εργοδότης
να 'χα και για
σύζυγο μία με σουτιέν
να 'χα κι αυτοκίνητο μία Σιτροέν.
- Δουλειά δεν είχες διάολε,
γαμούσες τους γονέους.
Αγία κατανάλωση,
μη θες να με κουφάνεις
η φρίκη είναι όμορφη
και μένα δε με πιάνεις
τα δεκαεξάχρονα
κι αν εξευμενείς
με τρυπάρες και υγρά
θα στη φέρουνε.
- Αλλού τα κακαρίσματα,
κι αλλού γεννάν οι κότες.
Από την Πόλη έρχομαι
και στην κορφή κανέλα
συντρόφια μου σας έζησα
και μέρα με τη μέρα
από φακές και τραχανά,
πιάνο με ουρά
τα μυαλά του Ντάτουρα,
να 'χες μασκαρά.
- Δάσκαλε που δίδασκες
και λόγο δεν εκράτεις.
Αλήτη μ' ανεβάζανε,
φρικιό με κατεβάζαν
στις γειτονιές που έζησες
καθημερνά σε κράζαν
κι είσαστε κυβέρνηση,
κι ήμουν ο ληστής
για την κοινωνία σας
είμαι ο εμπρηστής.
- Κι ας τραγουδώ εμπρηστικά,
κι ας μένω στα τραγούδια.