Тишина [Tishina] [Polish translation]

Cisza.Nasze świece znów płoną

Jak przyjemnie i miło bez zbędnych słów....

Choć smutno,ten smutek jest piękny.

Ja dawno tak duszą nie oddychałem,

Wziąłem gitarę,melodię napisałem

Słowa jak z kartki,choć linijki krzywo się łożą.

Cisza i słyszę dźwięk fortepianu

Taki żałosny,dosłownie mój smutek,

Nie inaczej on - miły mej duszy wspólnik.

Ach jak chce się rąk nieznajomych

I diabelsko miłych i wilgotnych ust,

Kobiecej delikatności i ciszy przez tydzień.

Niech wszystkie kobiety wspomną mnie,

Te które kochałem tylko we śnie,

Tylko noc z nimi byłem a nazajutrz zostawiałem.

Tylko tej jednej nie zostawię.

To - wiara,nadzieja,miłość ma -

Ta,którą kochać muszę nad życie aż do śmierci.

Zaśpiewam kielich naleję

I wypiję - za co nigdy nie piją -

By z wiarą mnie spotykali na ganku nieznajomym.

I jeżeli usiadłem,to siedzieć wygodnie

Tak by mama czekała,tak by się nie zaczekała

Tak by kolega był żyw,z którym pijemy długimi nocami.

Cisza.Nasze świece znów płoną.

Tak przyjemnie i miło bez zbędnych słów...

Choć smutno,lecz ten smutek jest piękny.

Jeśli zgasną świece,jest gwiazda,

Ta,która zawsze świecić będzie -

To wiara,nadzieja,miłość mojego życia - Rasija!!!

Tłumaczenie: S.Romanik.