Тишина [Tishina] [Belarusian translation]

Кáпаў воск на пальцы -- белым,

Блыталіс- думкі, гадзіны ледзь йшлі.

Кáпаў воск, і я глядзела --

Як «выцякаюць» апошнія сны...

Ніткай дажджу i кроплямi цьмы --

Растала зусiм, -- і пах салодкі зімы --

Па шчоках сцякаў, амаль ў цішыні…

Калі ўсё прайшло, ён адзін --

заставаўся ўва мне!

Так доўга, так ціха,

Так ціха.

Там,

За белай сцяной,

Не пры́йдзе ніхто,

Там цемра чаргой!..

Не хлынуць дажджы,

Ня выпадзе снег,

Мяне кінуўшы

Ў маёй цішы́ дзесь.

Мне закрыюць белым плечы,

І пакрывалам люстры ўсе.

Тонкі шоўк, i краскi-кветкі,

Слоў самых добрых столькi-- мне...

Cловы… – не больш.., і нават не мне,

А я -- амаль не жывой, як цiша ўва мне.

І холадна так, на пальцах -- раса,

І толькі i чую, як ноч

дасцi погляд вачам!

Так доўга, так ціха,

Так ціха...

Там -- за белай сцяной --

Не пры́йдзе ніхто, там цемра iдзе!..

Не лìнуць дажджы, не выпадзе снег,

Мяне кінуўшы ў маёй цішы́ дзесь.

Затрымаць ў сваіх -- твае далоні,

Легчы, заснуць і спаць спакойна.

Дажджом па дахах струмнем..,

Ветрам выць -- і ты пачуеш...

Там --

За белай сцяной --

Не пры́йдзе ніхто,

Там цёмна даўно!..

Не ўдараць дажджы,

Не выпадзе снег..,

Мяне кінуўшы

Ў маёй цішы́ дзесь.