Tinda fjalla
áður alla undir snjá,
sín til kallar sólin há;
leysir hjalla,
skín á skalla,
skýi sem að brá
og sér fleygði frá.
Grænkar stekkur,
glöð í brkku ganga kná
börnin þekku bóli frá;
kreppir ekki kulda hlekkur,
kætist fögur brá,
búa blómum hjá.