Την Παρασκευή το βράδυ, Παναγίτσα μου
μου ετοίμασες με δάκρυα την βαλίτσα μου
Δεν θελαν ορισμένοι, να ζούμε αγαπημένοι
Μια ευτυχία γκρέμισε και μια βαλίτσα γέμισε
με καημούς με αναμνήσεις και με βάσανα
Έλα πόνε, έλα χάρε, δυο δυστυχισμένους πάρε
που τους χώρισε η ζωή A Και στον άλλον κόσμο ίσως
το ανθρώπινο το μίσος να μην φτάνει ως εκεί
Την Παρασκευή το βράδυ, Παναγίτσα μου
κεραυνό να είχες ρίξει στην φωλίτσα μου
Να ‘καιγες τ’ όνειρό μας, και εμάς μαζί τους δυο μας
Οι άνθρωποι νομίσανε, ότι παρανομήσαμε
και τον όμορφο δεσμό μας πολεμήσανε
Έλα πόνε, έλα χάρε...