Την λέγαν Λαρίσα Λαρίσα γλυκειά
την βρήκαν να γυρνάει στην ομόνοια
φτωχή πεινασμένη σαν στάχια μαλλιά
σαν της ηπείρου ηταν ε τα χιόνα
Έλα γλυκιά βορειοηπειρώτησα
δεν θα σαι πια σπουργίτι μόνο
όπως και συ καρδούλα μου τον γνώρισα
της προσφυγιάς και γω τον πόνο
Την λέγαν Λαρίσα και μες το χιονιά
κοιμότανε στα κρύα σκαλοπάτια
δεν ήξερε τι είναι Χρηστός Παναγιά
μα έκρυβε αγγέλους με στα μάτια
Έλα γλυκιά βορειοηπειρώτησα
δεν θα σαι πια σπουργίτι μόνο
όπως και συ καρδούλα μου τον γνώρισα
της προσφυγιάς και γω τον πόνο