Όποταν μόνος ειμί,
ονείρατα περί του ορίζοντος ορώ
και οι λέξεις απόλλυνται.
Γε, οίδα φως ου δυνατόν είναι υπάρξαι
εντός αιθούσης όποι ο ήλιος άπεστι,
εάν συ ουκ ης συν μοι, συν μοι.
Δία του παραθύρου
δηλώνω την εμήν αγάπην τοις πάσι,
όποι συ κατέλιπες λαμπάδα μίαν
ανημμένην εν εμοί.
Την λαμπάδα ήνπερ
παρείληφας παρά τω δρόμω.
Δει εν τη ώρα αποχαιρετησθήναι
προς γαίας άσπερ πώποτε
όπωπα και βεβίωκα συν σοί.
Εν τοιαύτη τη στιγμή, γε, άς βιώσομαι.
Συν σοί απελεύσομαι
εν πλοιαρίω παρά την θαλάττα.
Τούτο όπερ γιγνώσκω
ουκ αεί υπαρκτόν εστί.
Δει εν τη ώρα αποχαιρετησθήναι.
Όταν συ μακριά παρ'εμοί ης,
ονείρατα περί του ορίζοντος ορώ
και οι λέξεις απόλλυνται.
Και εγώγε οίδα
σε συν εμοί είναι.
Συ ει η εμή Σελήνη, ενθάδε μετ'εμού.
Συ ει ο εμός Ήλιος, ενθάδε μετ'εμού.
συν εμοί, συν εμοί, συν εμοί.
Δει εν τη ώρα αποχαιρετησθήναι
προς γαίας άσπερ πώποτε
όπωπα και βεβίωκα συν σοί.
Εν τοιαύτη τη στιγμή, γε, άς βιώσομαι.
Συν σοί απελεύσομαι
εν πλοιαρίω παρά την θαλάττα.
Τούτο όπερ γιγνώσκω
ουκ αεί υπαρκτόν εστί.
Συν σοί, άστινας βιώσομαι εκ νέου.
Συν σοί απελεύσομαι
εν πλοιαρίω παρά την θαλάττα.
Τούτο όπερ γιγνώσκω
ουκ αεί υπαρκτόν εστί.
Συν σοί, άστινας βιώσομαι εκ νέου.
Συν σοί απελεύσομαι,
εγώ και σύ.