Се трудам да те симнам од срце и од усна
под насмевка ја кријам осаменоста ко лузна
твојот лик над мојта тага ко облак уште кружи
од сонце облеан ги ставам во сенка сите други
Ти немаш право да прашаш
како ми е без тебе и дали сум сам
оваа рана на душа ќе ја зашие време
и ќе заборавам...
кон тебе сакам да сум ладен ко тогаш ти со мене
љубовта што ми ја даде на врв од игла ќе ја збере
и се што нема да ти кажам пак од внатре ќе ме сотре
а може тоа што те сакам ќе престане од утре
Ти немаш право да прашаш
како ми е без тебе и дали сум сам
оваа рана на душа ќе ја зашие време
и ќе заборавам...
Ти немаш право да прашаш
како ми е без тебе и дали сум сам
оваа рана на душа ќе ми ја зашие време
и ќе заборавам... барем така мислам