Па тргнав на едно долго патување
Далеку од грешки и од грешките кои ги направив
посетив места кои и не мора да се видат
И колку повеќе одев мислев дека се чувствувам се повеќе среќен
И врнеше снег но продолжив да одам
И понекогаш палев оган на студот и сонував со очи отворени
на палубата на фериброд барав да го видам твојот лик во морето, но светлото на пристаништето изгледа далечно
И би бил среќен ако можев да слетам
Па ми се смени лицето и брадата растеше, поминуваа цели денови без да кажам ниту еден збор.
И она што сакав во тој момент беше она што бевме
Затоа што веројатно те сакав многу
И не постои ниту едно место каде ти не ми помина низ глава
Сакав да те имам вистински
И не мислам дека не може да се најди решение
Одговори ќе најдам само ако те прашам
но веќе не е важно, и онака не можам да го направам тоа
далеку си...
Можам да кажам дека патувањето го менува човекот
појдовната точка сега изгледа току далеку
целта не е место, туку она што чувствуваш
А ние не знаеме каде и како ќе стигниме до неа.
Поминуваа цели денови без да кажам ниту еден збор.
Мислев дека си навистина далеку...
Знаевме уште на почетокот дека смислата на патувањето и целта е да те потсетам:
Дека вистински те сакав.
И не постои место каде бев а да не ми помина низ глава
Сакав да те имам вистински
И не мислам дека не може да се најди решение
Одговори ке најдам само ако те прашам
но веќе не е важно,
И онака сега не можам да го направам тоа
далеку си...