Αν και το φθινόπωρο, τώρα πια τα φύλλα,
ήδη κιτρινισμένα, πέσουν κάτω,
αν και το χιόνι, μεσ΄ το χειμώνα,
παγώνει την καρδιά όπως κάνεις εσύ,
θα εμφανιστούν την Άνοιξη οι βιολέτες, ακόμα και στην αγάπη,
κι εγώ ζω περιμένοντας και σ' αγαπώ έτσι.
Όταν μου μιλάς, αισθάνομαι τόση τρυφερότητα μέσα μου,
στη μνήμη εκείνης της εποχής, τώρα πια μακρυνής, γεμάτη από ΄σένα,
αν κοιτάξω γύρω, σε κάθε ζωντανό πράγμα υπάρχει λίγο από ΄σένα
και στα πρόσωπα των αδιάφορων ανθρώπων εγώ βλέπω εσένα,
αλλά όταν σφίγγω τα χέρια σου μέσα στα δικά μου,
Βρίσκω τον κόσμο μου και σε αγαπώ έτσι.
Αν και το φθινόπωρο, τώρα πια τα φύλλα,
ήδη κιτρινισμένα, πέσουν κάτω,
αν και το χιόνι, μεσ΄ το χειμώνα,
παγώνει την καρδιά όπως κάνεις εσύ,
θα εμφανιστούν την Άνοιξη οι βιολέτες, ακόμα και στην αγάπη,
κι εγώ ζω περιμένοντας και σ' αγαπώ έτσι.
Αν κοιτάξω γύρω, σε κάθε ζωντανό πράγμα υπάρχει λίγο από ΄σένα
και στα πρόσωπα των αδιάφορων ανθρώπων εγώ βλέπω εσένα,
αλλά όταν σφίγγω τα χέρια σου μέσα στα δικά μου,
Βρίσκω τον κόσμο μου και σε αγαπώ έτσι.
Εγώ σ' αγαπώ, σ' αγαπώ έτσι!
Εγώ σ' αγαπώ, σ' αγαπώ έτσι!