Από αυτόν τον νέο κόσμο
Όπου ζω
Σου στέλνω τους υγρούς χαιρετισμούς της θάλασσας
Σου στέλνω τα φλογερά ηλιοβασιλέματα του ήλιου
Και μια φωτογραφία δική μας καθισμένοι στην άμμο
Εγώ που κοιτώ μακριά προς τον ορίζοντα
Βλέπω εικόνες πέρα από τον ωκεανό
Που επιστρέφουν στο μυαλό μου
Και πλέον ο χρόνος περνά
Και πλέον αισθάνομαι μέσα μου
Πως σ αγαπώ ακόμα περισσότερο
Να οδηγώ τριγύρω άσκοπα
Κατά μήκος λεωφόροι με δεντροστοιχίες
Ύστερα να περπατώ μόνος στις απέραντες ακρογιαλιές
Να ανεβαίνω σε έναν ουρανοξύστη να αγγίζω το δύο χιλιάδες
Να Βλέπω την ερημιά λίγο έξω από την πόλη
Εσύ αντιθέτως να είσαι εκεί στην παγωνιά του Μιλάνου
Βλέπω εικόνες πέρα από τον ωκεανό
Που επιστρέφουν στο μυαλό μου
Και πλέον ο χρόνος περνά
Και πλέον αισθάνομαι μέσα μου
Πως σ αγαπώ ακόμα περισσότερο
Να ξεκινήσω για να γυρίσω
Δεν είναι βέβαιο ότι φεύγω
Αν εσύ μου πεις γύρνα εγώ θα επιστρέψω
Για να βάλω χειμώνες κάτω από το πουλόβερ σου
Και να με ζεστάνεις ύστερα περνώντας ξυστά με το δέρμα
Καθιστή να διαβάζεις ένα βιβλίο του Pavese
Βλέπω εικόνες πέρα από τον ωκεανό
Που επιστρέφουν στο μυαλό μου
Και πλέον ο χρόνος περνά
Και πλέον αισθάνομαι μέσα μου
Πως σ αγαπώ ακόμα περισσότερο
Εγώ Σ’ αγαπώ ακόμα περισσότερο